29 juli 2024

Cel

In deze blog vertel ik over de achtergrond van het tweeluik met het kortste gedicht in het boek:

als de cel
zich deelt en deelt
en gij zegt
ik ben er

Het kunstwerk is een monoprint, waarin ook is getekend met een witte Posca marker. Het is de laatste monoprint die ik maakte in 2020, in een serie van 89.

Als enige monoprint maakte ik deze niet thuis, maar in het atelier van een kennis: Leontien Smit. We brachten een dag samen door om elkaar te inspireren.

De inspiratie voor deze monoprint begon met het beeld van een eierschaal, dat ik zo mooi iets vond weergeven van kwetsbaarheid en geborgen zijn.

Ik vertaalde dit beeld in een tekening met houtskool. Ik meen dat ik die maakte op het balkon van mijn ouders.

Toen het boek ontstond ontwikkelde zich een wisselwerking tussen beeld en tekst, tussen beeldtaal en inhoud, tussen vorm, kleur en poëzie.

Als enige gedicht heb ik het hier over “gij” en niet over “u” of “jij”. Daarmee roep ik het beeld op van iets Heiligs en groter dan wij, ontzag en eerbied. God de schepper en oorsprong.

Het blijkt dat dit tweeluik associaties oproept met leven en dood.

Zo vertelde iemand me dat ze het tweeluik aan haar zus doorgaf, die te maken had met kanker. Ook als de kwaadaardige cellen zich delen is God daar, was de bemoediging die ze wilde meegeven.

Degene die het voorwoord voor het boek schreef, theologe Jolien van der Velde, gebruikte het tweeluik juist op het geboortekaartje van haar tweede kindje. Op de voorkant het beeld, op de achterkant de tekst.

Dat zo’n tweeluik uit het boek zo gaat leven en zijn eigen weg gaat bij de lezers, is voor mij iets heel moois.

De monoprint is nu geëxposeerd in de bibliotheek in Huizen, samen met nog 11 kunstwerken uit het boek en andere kunst van mij. Ik exposeer samen met keramiekkunstenaar Wilma Bruinsma.