Werkplaats
Op deze pagina vind je doorkijkjes naar de ontwikkeling van mijn nieuwe dichtbundel.
Wat gebeurt er allemaal in zo’n proces?
Ik hou een soort visueel dagboek bij.
Van boven naar beneden ga je terug in de geschiedenis. Wil je dus bij de oorsprong beginnen, start dan onderaan de pagina.
De pagina is ingedeeld in hoofdstukjes. Zoals de aanleiding en de start, het uitbouwen en nieuwe inspiratie, de ordening en verdieping, het afwerken en insturen.
Zolang het proces loopt, vul ik het aan met nieuwe gebeurtenissen.
Hoewel ik hier en daar wel eens een zin laat zien en de werktitel langs laat komen, is het niet de bedoeling om op deze pagina diep in te gaan op de inhoud en tekst van de gedichten. Als in 2026 de dichtbundel uitkomt, kan iedereen het voor zichzelf lezen.
Na verzending eerste concept manuscript naar de uitgever

redacteur, staat mijn hoofd niet stil.
Kleine fouten komen bovendrijven,
overbodige woorden, vaagheden etc.
En ook een nieuw gedicht ontstaat,
geïnspireerd door het Triadisch Ballet
van Oskar Schlemmer, jaren 30.
Misschien een goed alternatief
voor een gedicht in het manuscript
dat ik wat minder vind. Of niet.
Gedachten gaan door…

We gaan alle gedichten langs en kijken
naar taalkundige kanten e.d.
Alfred Valstar geeft regelmatig aan
een gedicht mooi te vinden. Ik hoor mijn
gedichten voor het eerst door iemand anders
voordragen en tot leven komen,
een gave ervaring.
Het concept blijft overeind.
16 oktober 2025

manuscript te verwerken, die ik maakte
n.a.v. de opmerkingen van de redacteur.
Ik gaf in rood aan waar ik naar kijk.
Zoals een taalfout verbeteren,
naar een alternatief woord kijken
en leestekens uitwerken.

Mijn vriend nam het boek De Halfvolwassene
van Dostojevski mee. De eerste bladzijde
leidde al meteen tot een reflectie op mijn
aankomende bundel. Hij schrijft niemand te willen
lastigvallen met schrijfsels over zichzelf,
geen ontlokken van geprezen worden,
of mooi-schrijverij etc.
Mijn bundel is voor een groot deel
autobiografisch, maak ik me
hier aan schuldig?

voor de Rob de Vos wedstrijd van
Meander Magazine,
een online, literair poezie magazine.
Het gedicht is autobiografisch,
met wat dichterlijke vrijheden
20 september 2025

zond ik in voor de poëziewedstrijd van
de Stad Oostende, een grote en bekende
wedstrijd onder dichters
Redigeren, bijschaven, balans, verdieping inspiratie, afwerking

Hoe het was werkte het niet goed
voor mij. Nu probeerde ik het met
losse papiertjes en dat leverde meteen al
een hele frisse kijk op de volgorde op.
Vervolgens puzzelde ik digitaal verder,
las de gedichten in de nieuwe volgorde
hardop voor en verfijnde daarop
de indeling tot het goed voelde.

een manuscript. 44 gedichten bij de werktitel
“Intact”. Na vele malen redigeren,
verwijderen, nieuwe gedichten schrijven,
herschikken, zoeken naar dat ene woord,
nadenken over leestekens en hoofdletters,
een goede indeling, lay-out etc.
10 september 2025

met een diepe zucht heb ik eindelijk
het manuscript verzonden naar
mijn uitgever en de redacteur poëzie.
Over een paar weken een reactie.
Vreemd gevoel om het voor nu even
te moeten loslaten.
11 september 2025

De kunst van Giacometti,
in zijn kleine museum in Parijs,
inspireerde tot poëtische gedachten.

inderdaad geïnspireerd op de beelden
van Giacometti.
3 september 2025

Tijdens het schrijven aan de bundel
heb ik veel poëzie gelezen. Zowel historische
als hedendaagse. Zo lag er op een
gegeven moment een bundel van Rilke
op mijn nachtkastje, geleend van mijn vriend. Als je zulke grote
dichters leest, legt dat meteen de eigen
gelaagdheid in je poëzie bloot en ook de taalvaardigheid. Hoe zich dat tot elkaar verhoudt. Ik kan nog steeds dieper graven.

dat het manuscript klaar was.
Maar na weer poëzie te hebben gelezen,
besloot ik dat verschillende gedichten
toch nog wat nodig hadden. “Vage” woorden,
zoals “zijn”, “nieuw” en “een”,
kregen een meer betekenisvol woord.
Nog even doorwerken…
19 augustus 2025

van het eerste concept manuscript ook mee
en gaf heel mooi commentaar.
Zowel opbouwend als kritisch,
met concrete zinnen en woorden.
Op de afbeelding zijn zijn aantekeningen
met opzet vaag gemaakt

dat is 3 uur waarin je best
even wat woorden kunt
wikken en wegen

schrappen, schaven,
schrijven op de vierkante millimeter.
Alles moet gaan kloppen.
De ene keer is er suddertijd nodig,
de andere keer is het stap voor stap
bouwen, omkeren, weghalen,
of is er ineens die vondst waar ik
al lang naar uitkeek.
Begin augustus 2025

cappuccino drinken bij de snackbar om de hoek.
Een dag waarop er weinig energie is.
De bundel is van Rutger Kopland,
hij inspireert onbewust.
Als er hier toch nog een nieuw gedicht
ontstaat, vraag ik me af wat zijn invloed is.
Misschien meer anekdotisch.
Ik noteer de invallen op mijn telefoon.

nog flink. Ook deze draag ik via de chat voor
aan mijn vriend. En toen was daar de dag
dat alle gedichten zijn geschreven,
ook de nieuwe, om andere te vervangen.
De ordening is nu ook klaar.
Nog 9 gedichten redigeren…
Ordening, uitwerking, overleg, nieuwe inspiratie

natuurlijke omgeving, en met een drankje,
even focussen op dat ene woord
dat uiteindelijk komt (of misschien toch niet).
Laptop op schoot, manuscript
in aanbouw open. Als een laatste verftoets
de puzzel kloppend maken
van weer een gedicht!
Half juli 2025

het laatste gedicht is geschreven.
Dwz, de laatste in de basisopzet
en de eerste ordening.
Nu kan ik zien of alles in balans is,
of dat er toch nog nieuwe gedichten
bij moeten om andere gedichten te vervangen.
Ook worden alle gedichten nog verder
geredigeerd. Het beeld in de afbeelding
is een van de ideeën voor een artwork
voor de cover. 22 juli 2025


een personage in een van de gedichten.
Locatie is de snackbar om de hoek,
die ik al vaker op deze pagina noemde.
Op mijn beeldscherm het gedicht in wording
waar de man in voorkomt

hier en daar een woord vervangen,
peinzen over de indeling.
5 minuten voor Den Haag stoppen.

Mijn vriend Stephan leest het deel
en geeft feedback. Dat is vooral positief
(autonome gedichten over
een persoonlijk thema)
en geeft me terug nog meer naar de
punten en komma’s etc te kijken
Begin juli 2025

In de snackbar bij mij om de hoek.
Altijd cappuccino en vaak een broodje ei.
Het is een plek waar mijn hoofd tot rust
komt en er ruimte ontstaat voor overzichtelijke
activiteiten achter mijn laptop.
Zoals aan mijn gedichten
voor de bundel werken. Juni 2025

deze foto van Alfred Valstar. Hij postte
hem op Instagram en ik reageerde
spontaan. Ik reageer vaker met
een klein gedicht op zijn foto’s.,
maar deze vond ik ook mooi passen
in de bundel.

op de reüni van mijn vroegere werk
als docent muziek, kwam een thema
naar boven, dat precies de ontbrekende
schakel was voor een gedicht in het 1e deel
van de nieuwe bundel.
Op deze foto de trap naar de lerarenkamer,
waar ik duizenden voetstappen heb liggen.
Ik was er 9 jaar niet geweest en het was
waarschijnlijk de laatste keer.

Poëzie van Anna Enquist en Huub Oosterhuis.
In deze fase van opbouw ben ik uitgekomen
op een driedeling van de bundel en dat is
toevallig ook het geval bij de bundel van Anna.
Door haar vrijheid in de structuur,
voel ik me aangemoedigd ook in vrijheid
het concept te volgen dat zich bij mij voordoet.
Ik heb niet de neiging hun schrijfstijl
te volgen, maar zie wel hoe mijn stijl
zich tot die van hen verhoudt.
Dat vind ik boeiend en bemoedigend.

Allerlei zaken in de organisatie
werden besproken. Nu de bundel
vordert, worden die relevant.
Fiet gaf me ook tips en er werd zelfs
al vooruitgekeken naar een
boekpresentatie in 2026.
10 juni 2025

Een van de gedichten inspireerde me
tot dit beeld. Het gedicht is autobiografisch

de subthema’s in kaart brengen.
Voor meer keuzemogelijkheden
in kwaliteit, komen er nog
gedichten bij – eind mei 2025

mensen in mijn periferie
of beide – hoe zij mij laten kijken

van het schrijven begin, maak ik een
nieuw deelmanuscript, met gedichten
die in die fase ontstaan. Ik maak
daar dan ook meteen een cover bij,
om mogelijkheden te proeven
en het concept meer kader te geven.
Waarschijnlijk komt er inderdaad
een eigen kunstwerk op de cover,
opgemaakt volgens de serie
dichtbundels die Anderszins ontwikkelt
Uitbouwen, conceptontwikkeling, inspiratie


hoe concreter het wordt,
zelfs al spelen met ideeën voor de cover.
Die wordt uiteindelijk
samen met de uitgever en de vormgever
bepaald. Maar spelen mag

nieuwe identiteit. Vertaald in een gedicht,
hier het eerste couplet in de eerste versie

over hoe ze schrijft over chronisch ziek zijn,
inspireerde tot een gedicht

Het beeld laat een nieuw gedicht zien,
maar morgen kan het weer anders zijn.
Zo gaat dat bij het ontwikkelen van de dichtbundel.
Tot het af is.








nog niet aan ordening en balans.
Op de foto maakt Paul, de snackbareigenaar, een cappuccino voor me klaar, terwijl ik nadenk over het concept


Aanleiding, conceptidee, start, verzamelen


Januari 2025
